Ruch kibucowy to jeden z najbardziej fascynujących fenomenów współczesnej historii – od początku XX w. rozsiane po całym Izraelu niewielkie, kilkusetosobowe wspólnoty próbowały wcielać w życie idee równości, wolności i sprawiedliwości społecznej, rezygnując z własności prywatnej, indywidualizmu, a także „burżuazyjnych” więzi rodzinnych. Jednak wychowane w kibucach dzieci po latach powiedzą, że były ofiarami złożonymi na ołtarzu ideologii.
Jednym z dzieci kibucu była Jael Neeman. W swej książce opowiada o doświadczeniach kilkudziesięciu tysięcy jej rówieśników. Nie przez przypadek autobiograficzne „ja” zastąpione jest przez „my”. „Mówiliśmy w liczbie mnogiej. Tak się urodziliśmy i tak rośliśmy” – pisze Neeman. Dzieci mieszkały w koedukacyjnych pokojach, razem się uczyły, pracowały w gospodarstwach dziecięcych, wspólnie odkrywały seks, miłość, przeżywały pierwsze zawody i rozterki.
„Byliśmy przyszłością” nie jest rozprawą naukową. Nie jest też rozliczeniem z bolesną przeszłością. To piękna, pełna emocji opowieść o dzieciństwie i dojrzewaniu w świecie przesiąkniętym ideologią, która zaczęła walić się pod własnym ciężarem.
„Bardzo trudno jest pisać o kibucu, nie domagając się zadośćuczynienia, nie poddając się zgorzknieniu, nie popadając w cynizm. Na tym właśnie polega cudowna złożoność tej książki. (...) Kibuc, słusznie zresztą, nie jest przedstawiony jako porażka, lecz jako tragedia. I jak każda tragedia, również ta miała w sobie wiele naiwności, wolności i czystości – obok wszystkich swoich patologii”.
Jair Garboz, Yedioth Ahronot
